لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

بیماری کبد چرب غیر الکلی امروزه به عنوان شایع ترین بیماری کبد شناخته شده است و احتمال دارد از لحاظ موضوع سلامت به یک معضل عمومی مهم تبدیل شود. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات محافظتی کروسین، در برابر کبد چرب ناشی از رژیم غذایی پرچرب در مدل موش صحرایی می باشد. به این منظور، مو ش های صحرایی نر نژاد ویستار در گروه های آزمایشی متفاوت، توسط رژیم غذایی شاهد، رژیم غذایی صرفا پرچرب و رژیم غذایی پرچرب به علاوه گاواژ کروسین در دزهای مختلف (25 mg kg-1/day، 50 و 100) تیمار شدند. در پایان دوره آزمایش، برای ارزیابی هیستوپاتولوژی کبد، هم زمان همه موش ها با ایجاد جابجایی در مهره های گردن به راحتی کشته شدند. نمونه های بافتی اخذ شده از کبد تمامی موش ها در فرمالین بافری 10 درصد پایدار گردید. از نمونه های فوق با استفاده از شیوه های رایج پاساژ بافت و تهیه مقطع، برش های هیستولوژی به ضخامت 5 میکرون تهیه گردید. سطوح سرمی آمینوترانسفرازها (ALT و AST) جهت ارزیابی آسیب کبد و آلکالین فسفاتاز (ALP) و بیلی روبین تام (TB) برای ارزیابی عمکرد صفراوی کبد مورد سنجش قرار گرفت. آلبومین (Alb) و پروتئین تام (TP) نیز برای سنجش عملکرد ساخت وساز کبد اندازه گیری گردید. آسیب شناسی بافتی کبد، حاکی از بروز تغییر چربی در گروه موش های تغذیه شده با جیره پرچرب بود. کروسین به صورت وابسته به دز باعث کاهش تجمع چربی در هپاتوسیت ها گردید. در موش های گروه تغذیه با جیره پر چرب، سطوح سرمی آنزیم های ALT، AST و ALP و TB در مقایسه با گروه شاهد سالم، به طور معنی داری (p<0.01) افزایش و میزان TP و Alb به طور معنی داری (p<0.01) کاهش یافت. دزهای بالا (100 mg/kg) و متوسط کروسین (50 mg/kg)، سطوح افزایش یافته سرمی مارکرهای آسیب کبد در اثر رژیم پرچرب را به طور معنی دار (به ترتیب p<0.01 و p<0.05) کاهش و مقادیر کاهش یافته TP و Alb در اثر رژیم پرچرب را به طور معنی دار (به ترتیب p<0.01 و p<0.05) افزایش دادند. دز پائین کروسین (25 mg/kg) نتوانست تغییر معنی داری در پارامترهای مذکور ایجاد کند. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که کروسین از بروز کبد چرب در موش های صحرایی تغذیه شده با جیره پرچرب پیشگیری می کند.

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات محافظتی کروسین در برابر کبد چرب ناشی از رژیم غذایی پرچرب در مدل موش صحرایی می باشد.روش کار: بدین منظور، موش های صحرایی نر در گروه های آزمایشی متفاوت، توسط رژیم غذایی استاندارد به عنوان شاهد، رژیم غذایی پرچرب جهت ایجاد استئاتوز کبد و رژیم غذایی پرچرب به علاوه گاواژ کروسین در دوزهای مختلف (mg kg/day، 50 ,25، 100) جهت محافظت از کبد در برابر استئاتوز تیمار گردیدند و از لحاظ تغییرات پروفایل لیپیدی سرم، بیومارکرهای سرمی آسیب بافت کبد، فعالیت آنتی اکسیداتیوی کبد و تغییرات هیستوپاتولوژیک آن مورد مقایسه قرار گرفتند. سطوح سرمی پروفایل لیپیدی جهت ارزیابی اختلالات متابولیک، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز برای ارزیابی آسیب کبدی، آلکالین فسفاتاز و بیلی روبین برای ارزیابی عمکرد صفراوی کبد، و آلبومین برای سنجش عملکرد سوخت و ساز کبد، مالون دی آلدئید و گلوتاتیون احیا به منظور ارزیابی فعالیت رادیکال های آزاد کبد، فعالیت آنزیمهای گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دسموتاز و کاتالاز جهت تعیین وضعیت آنتی اکسیدانی کبد اندازه گیری گردیدند. مطالعه هیستوپاتولوژی کبد به منظور تائید یافته های بیوشیمیایی انجام پذیرفت.یافته ها: پس از 4 هفته تیمار، جیره پر چرب باعث بروز اثرات زیان آور متابولیکی شامل هیپرتری گلیسریدمی، هیپرکلسترولمی و اختلال عملکرد کبد شد. موش هایی که با جیره پرچرب تغذیه شده بودند، افزایش فعالیت آنزیم های هپاتوسیتی را در پلاسما و کاهش معنی دار فعالیت آنتی اکسیدان ها و افزایش میزان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی را در بافت کبد نشان دادند. تیمار با کروسین به طور معنی داری میزان افزایش یافته مارکرهای آسیب بافت کبد در سرم و مالون دی آلدئید بافت کبد را کاهش داد همچنین آنتی اکسیدان های کبد و لیپیدهای بیش از حد افزایش یافته سرم را به حالت طبیعی برگرداند. آسیب شناسی بافتی کبد تغییرات ایجاد شده توسط جیره پرچرب و اثرات محافظت از کبدی کروسین را مورد تائید قرار داد.نتیجه گیری: کروسین اثرات محافظتی خود را در استئاتوز کبد موش های صحرایی تغذیه شده با جیره پرچرب، احتمالا از طریق عملکرد آنتی اکسیدانی خود اعمال می دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

­ زمینه و هدف: دیابت شایع­ ترین بیماری آندوکرین در جهان است که موجب اختلال در عملکرد تخمدان می­ شود. این مطالعه به منظور بررسی اثر پودر بامیه بر روی تغییرات بافتی تخمدان موش­ های ماده دیابتی با مدل جیره پرچرب، همراه تزریق داروی استرپتوزتوسین HFD/STZ انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 25 سر موش صحرایی از جنس ماده (نژاد ویستار) به 5 گروه مساوی تقسیم شد. گروه اول به عنوان کنترل، گروه دوم دیابتی در این گروه موش­ ها 4 هفته جیره غذایی پرچرب(HFD))چربی60 درصد + کربوهیدرات25 درصد +پروتئین15 درصد) را دریافت کردند و پس از آن داروی STZ (35 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت درون وریدی تزریق شد، گروه سوم دیابتی دریافت کننده پودر بامیه (200 میلی گرم بر کیلوگرم)، گروه چهارم دیابتی دریافت کننده متفورمین (200 میلی گرم بر کیلوگرم)، گروه پنجم شم یا شاهد موش­ های سالمی که پودر بامیه(200 میلی گرم بر کیلوگرم) را دریافت کردند. پس از 4 هفته درمان، حیوانات آسان کشی شده و وزن بدن، وزن تخمدان و مارکرهای مقاومت انسولین(سطح انسولین، گلوکز و HOMA-IR) اندازه گیری شد. از تخمدان راست به روش معمول تهیه­ مقاطع بافتی، برش­ هایی به ضخامت 65 میکرومتر تهیه، رنگ­ آمیزی و مورد مطالعه با میکروسکوپ نوری قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنوا یک طرفه و تست LSD تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: هیپرگلیسمی، مقاومت انسولین و کاهش وزن بدن بعد از تجویز پودر بامیه به مدت 4 هفته بهبود پیدا کرد. این اثرات تقریباً مشابه با متفورمین بود. پودر بامیه، سبب افزایش معنی­ دار فولیکول­ های آغازین، اولیه و بالغ (05/0< p)، افزایش جسم زرد دوره جدید، کاهش معنی­ دار فولیکو­ ل­ های پیش آنترال و آنترال آترزی (05/0< p) و کاهش جسم زرد دوره قبل در تخمدان موش­ های صحرایی دیابتی شد. بحث: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که گیاه بامیه با دارا بودن فعالیت آنتی­ اکسیدانی و دیگر خواص خود، دارای یک عملکرد اصلاحی بر هیپرگلیسمی و واسطه ای مناسب برای بهبود اختلالات تخمدان در موش­ های دیابتی است.

مقدمه: مشخص شده است که رژیم غذایی پرچرب فشار اکسایشی قلب را افزایش می­دهد که ممکن است در پاتوژنز بیماری های قلبی­عروقی مؤثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر 8 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با جیره غذایی پرچرب بر سطح گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و مالون­دی­آلدئید (MDA) در بافت قلب رت­های ویستار اجرا شد. روش کار: در این پژوهش تجربی، تعداد 21 سر رت نر نژاد ویستار با دامنه سنی 12 تا 14 هفته­، به­طور تصادفی به سه گروه شامل جیره نرمال (7=n)، جیره پرچرب (7=n) و جیره پرچرب + تمرین تناوبی شدید (7=n) تقسیم شدند. حیوانات گروه­های دارای جیره پرچرب به مدت 23 هفته رژیم پرچرب دریافت کردند. گروه جیره پرچرب + تمرین تناوبی شدید ضمن دریافت رژیم پرچرب، 8 هفته پایانی پروتکل تمرین تناوبی شدید را روی نوارگردان و 3 جلسه در هفته اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت­ها قربانی شدند و سطوح GPX و MDA در بافت قلب به روش رنگ­سنجی آنزیمی اندازه­گیری شد. داده­های جمع­آوری شده با آزمون­های آماری تحلیل واریانس یک­طرفه (ANOVA) و تعقیبی توکی در سطح 05/0>P بررسی شدند. یافته ها: تغییر معناداری در سطوح آنزیم GPX (14/0=P) و MDA (214/0=P) در بافت قلبی هر سه گروه جیره نرمال، جیره پرچرب و جیره پرچرب + تمرین تناوبی شدید دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، به نظر می­رسد که اجرای 8 هفته تمرین تناوبی شدید اثری بر نشانگرهای فشار اکسایشی بافت قلبی در رت­های دریافت­کننده جیره پرچرب ندارد.

مقدمه و هدف: هیپرلیپدمی از ریسک فاکتورهای اصلی در پیشرفت بیماری های قلبی عروقی می باشد. آویشن دنایی (Thymus deanensis Celak) و مرزه بختیاری (Satureja bachtiarica Bunge) گیاهانی دارویی و معطری هستند که شاید به دلیل داشتن متابولیت های ثانویه مهم در آن ها نقش مناسبی در بهبود هیپرلیپدمی داشته باشند.روش بررسی: در این تحقیق اثرات هیپولیپدمیک اسانس دو گونه مذکور در موش های صحرایی تغذیه شده با جیره غذایی پرچرب مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد 40 سر موش صحرایی نر و ماده بالغ (20 سر در هر گروه) با میانگین وزن 190 تا 220 گرم به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه های آزمایشی در این مطالعه شامل 1) جیره شاهد؛ 2) جیره شاهد + جیره پر چرب؛ 3) جیره پر چرب + لوواستاتین؛ 4) جیره پر چرب + اسانس آویشن دنایی (دز 200 میلی گرم بر کیلوگرم)؛ 5) جیره پر چرب + اسانس مرزه بختیاری (دز 200 میلی گرم بر کیلوگرم) بودند. یک هفته بعد از شروع جیره غذایی خاص، حیوانات به مدت سه هفته تحت تیمارها فوق قرار گرفتند. پس از طی این مدت سرم و پلاسما جهت اندازه گیری لیپیدها و انجام سایر آزمایشات بیوشیمیایی جدا شد.نتایج و بحث: نتایج آزمایش نشان داد که اسانس آویشن دنایی در موش های صحرایی تغذیه شده با جیره غذایی پرچرب به صورت معنی داری سطح لیپوپروتئین های با چگالی پائین (LDL) را کاهش داد (p<0.05). هم چنین اسانس مرزه بختیاری تا حدودی سطح لیپوپروتئین های با چگالی بالا (HDL) را افزایش داد (p>0.05). تفاوت آماری معنی داری بر میزان تری گلیسریدهای سرم خون موش های صحرایی مشاهده شد (p<0.05)، به طوری که کمترین و بیشترین میزان تری گلیسریدها به ترتیب متعلق به گروه دریافت کننده اسانس آویشن دنایی و گروه دریافت کننده جیره پرچرب بود.توصیه کاربردی/ صنعتی: نتایج آزمایش نشان داد که اسانس آویشن دنایی و مرزه بختیاری دارای اثرات آنتی لیپدمیک قوی در موش های تغذیه شده با جیره - غذایی پرچرب می باشد.

زمینه و هدف: آتورواستاتین یک عضو چربی دوست خانواده استاتین است که جز داروهای ضدهیپرلیپیدمیک است. شواهد زیادی دال بر اثر محافظتی آتورواستاتین بر روی اعمال شناختی مغز وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر آتورواستاتین بر حافظه فضایی موش های دریافت کننده رژیم غذایی پرچرب انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (سن 2± 60 هفته) انجام شد. موش ها در 5 گروه 7 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل، کنترل-آتورواستاتین و شم (دریافت رژیم غذایی پرچرب برای 8 هفته) و گروه های دریافت کننده رژیم پرچرب آتورواستاتین (با دوزهای 10 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 4 هفته) بود. یادگیری و حافظه فضایی با استفاده از ماز آبی موریس در یک دوره شش روزه شامل 5 روز آموزش و روز آخر، روز آزمون (روز probe) اندازه گیری شد. یافته ها: رژیم غذایی پرچرب باعث کاهش یادگیری و عملکرد ضعیف حافظه در دوره آموزش و probe نسبت به گروه کنترل گردید و همچنین در روز probe نیز گروه پرچرب مدت زمان کمتری را در ربع هدف سپری نمود (P<0. 05). تیمار با آتورواستاتین بعد از دریافت رژیم غذایی پر چرب باعث بهبود حافظه نسبت به گروه پرچرب گردید (P<0. 05). نتیجه گیری: درمان کوتاه مدت (4 هفته) با آتورواستاتین در موش های صحرایی دریافت کننده رژیم غذایی پرچرب می تواند حافظه فضایی آنها را بهبود ببخشد.

زمینه و هدف: هیپرلیپدمی از ریسک فاکتورهای اصلی در پیشرفت بیماری های قلبی عروقی می باشد. آنتوم داروی گیاهی است که به عنوان پایین آورنده چربی خون در ایران استفاده می شود. در این تحقیق اثرات هیپولیپیدمیک عصاره ترکیبی آنتوم (Anethum) در رت های سالم و دیابتی تغذیه شده با جیره غذایی پرچرب مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 88 سر موش با تزریق استرپتوزوسین (STZ) دیابتی شدند. دو روز پس از دیابتی نمودن حیوانات، رت های سالم و دیابتی تحت تیمار با جیره غذایی پر چرب قرار گرفتند. یک هفته بعد از شروع جیره غذایی خاص، حیوانات به مدت سه هفته تحت تیمار دارویی با عصاره ترکیبی آنتوم(Anethum)  قرار گرفتند. پس از این مدت خون گیری انجام شد و سطح گلوکز، تری گلیسرید تام، کلسترول تام و لیپوپروتئین های با چگالی بالا به روش آنزیمی اندازه گیری شد. مقدار لیپوپروتئین های با چگالی پایین با فرمول فریدولد محاسبه گردید. داده ها به کمک آزمون های آماری آنالیز واریانس یک راهه و توکی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: عصاره ترکیبی آنتوم در رت های سالم تغذیه شده با جیره غذایی پرچرب به صورت معنی داری سطح تری گلیسرید تام و لیپوپروتئین های با چگالی پایین را کاهش (01/0>P) و تا حدودی سطح لیپوپروتئین های با چگالی بالا (05/0>P) را افزایش داد، اما بر روی سطح گلوکز پلاسما اثر معنی داری نداشت. در رت های دیابتی تغذیه شده با جیره غذایی پرچرب، عصاره ترکیبی آنتوم اثری بر روی سطح لیپیدها و لیپوپروتئین های پلاسما نداشت ولی سطح گلوکز خون را افزایش داد (001/0>P).نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که عصاره ترکیبی آنتوم دارای اثرات آنتی لیپیدمیک قوی در رت های سالم تغذیه شده با جیره غذایی پرچرب می باشد، اما داروی موثری برای پایین آوردن لیپیدهای پلاسما در رت های دیابتی القا شده با استرپتوزوسین که جیره غذایی پرچرب دریافت کرده اند نیست.

زمینه و هدف: تاماریکس دیوکا، گیاه دارویی منطقه بلوچستان است که اثرات آنتی اکسیدان و ضددیابتی دارد. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر عصاره هیدروالکلی این گیاه بر آسیب کبدی ناشی از جیره پرچرب انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 30 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول یا گروه کنترل با جیره عادی تغذیه شدند؛ گروه دوم (گروه هیپرلیپیدمیک) به مدت یک ماه با جیره حاوی چربی بالا تغذیه شدند و به گروه سوم به مدت یک ماه، رژیم پرچرب داده شد. در ادامه، عصاره تاماریکس دیوکا را با دوز 200 میلی گرم برکیلوگرم به صورت خوراکی به مدت یک ماه دریافت کردند. در آخر دوره، از قلب رت ها جهت اندازه گیری آنزیم های کبدی، کلسترول و تری گلیسرید سرم، خونگیری به عمل آمد. نمونه های بافتی کبد پس از آسان کشی و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین & ائوزین، به وسیله میکروسکوپ نوری بررسی شدند. یافته ها: تجویز عصاره تاماریکس دیوکا (با دوز 200 میلی گرم برکیلوگرم در وزن بدن) باعث کاهش معنی دار سطح کلسترول و تری گلیسرید سرم در مقایسه با گروه هیپرلیپیدمیک بدون درمان شد (001/0p<). همچنین تیمار با عصاره تاماریکس دیوکا، سطح آنزیم های کبدی آسپارتات ترانس آمینار (AST) و آلانین ترانس آمیناز (ALT) را نسبت به گروه هیپرلیپیدمیک بدون درمان، به طور معنی داری کاهش داد (01/0p<). در بررسی هیستوپاتولوژی، تجمع چربی در گروه تحت درمان با تاماریکس دیوکا نسبت به گروه هیپرلیپیدمیک بدون درمان کمتر بود. نتیجه گیری: تجویز عصاره هیدروالکلی تاماریکس دیوکا می تواند آسیب ناشی از تغذیه با جیره پرچرب را کاهش دهد.